هفت مَن

«

سه سال از مرگِ پدرش گذشته بود

مادرش به اصرارِ خانوداه اش دوباره ازدواج کرده بود

علی سیزده سال دارد

او با عمویش عباس زندگی می کند.

»

تقریرِ مویزه ی ایّام، مثنوی هفت مَن می طلبد

اَختران بالا دست، کام دهِ دیگرانند

من نفرینِ دُنیای ام عالَم گیر است

دستگیرِ پا منبری را پا می کوبم.